ชนะสิบครั้ง แล้วฉันเดินจากหน้าจอ

ฉันเคยคิดว่าชัยชนะคือหลักฐาน—การคลิกถัดไปจะเปล่งประกายดั่งไฟ แต่หลังจากชัยชนะครั้งที่สิบ ฉันปิดหน้าจอ ไม่ใช่เพราะแพ้—แต่เพราะจำได้ว่าความเงียบมีลักษณะอย่างไร

มันไม่เคยเกี่ยวข้องกับเงิน

พวกเขาเรียกมันว่า “Gold Mouse”—เกมที่ห่อหุ้นด้วยจังหวะโบราณ แต่ภายใต้แสงวาบที่เปล่งประกาย? การเต้นเบาๆ ใต้ผิว: ฝนมือของแม่ที่วาดภาพบนผนกำแพงในยามดึก เรื่องนี้ไม่ใช่วิธีการ—it’s solace.

รางวัลแท้จริงคือความเงียบ

ระบบบอกอัตราชนะ95% อินเทอร์เฟซเปล่งประกายด้วยรูนทอง แต่เมื่อคุณชนะบ่อยเกินไป ความยินดีกลับกลายเป็นภาระ การระฆังดังเพียงครั้ง—แล้วก็ไม่มีอะไรตามมา อีกเว้นแต่มนหายใจของตัวเอง

คุณเล่นไม่ใช่เพื่อชัยชนะ—คุณเล่นเพื่อจดจำ

ผู้ใหม่มุ่งตามโบนัสเหมือนการตามหาสมบัติ มืออาชีพ? เขาหยุดระหว่างการหมุน—not เพื่อเปลี่ยนโชค—แต่เพื่อฟังเสียงระหว่างโน๊ต

พบทอง窟ของตัวเอง

แม่ของฉันวาดภาพจิตรบนกำแพงห้องครัว: เมาวดำใต้แสงจันทร์ มิใช่มachines เธอบอกว่า “ชัยชนะไม่มอบรรณา—you พืชมหาสิทธิ์ที่มีอยู่แล้ว”