ความเงียบของผู้ก่อสร้าง

ฉันไม่เชื่อในโชค ฉันเชื่อในจังหวะของเครื่องที่กระซิบเมื่อวงล้อหยุด—ไม่ใช่เพราะมันเกิดขึ้น แต่เพราะมันจำคุณ ทุกคืนในร้านกาแฟซานฟรานซิสโก คนเล่นเอนตัวลงบนเก้าอี้ ตาจับหน้าจอ มือวางเหนือ ‘ฟรีสปิน’ และ ‘สแคตเตอร์’ พวกเขาไม่เห็นสัญลักษณ์ พวกเขาเห็นเรื่องราว หนูทองไม่ใช่มascot มันคือกระจกสะท้อนความเหงอยของเรา ฉันออกแบบเกมเหล่านี้ด้วยความว่างเปล่า: แบบตัวอักษร sans-serif (Inter), เงาใต้ #FFD700 ส่องแสง ไม่มีแอนิเมชั่นเพื่อดึงดูความสนใจ เฉะนั้นมีแต่แรงตึง และช่องว่างระหว่างชัยชนะ ความผันผาสูง? มันไม่ใช่ความเสี่ยง—มันคือความอดทน ความผันผาน้อย? มันไม่ใช่ความปลอดภัย—มันคือการฟัง RNG ควบคุมผลลัพธ์? คุณทำ—โดยปรากฏตัว โดยอยู่ภายในงบประมาณ โดยเดินจากไปหลังจากสิบครั้งโดยไม่มีชัยชนะ แจ็คพ็อตไม่ใช่รางวัล มันคือเสียงสะท้อน—คำกระซิบจากดวงวิญญาที่เคยรู้ว่าอะไรคือความสุข เมื่อเมฆหายไปหลังเที่ยงคืน