เมื่อหนูร้อง: ค้นหาทองในยามเงียบ

ฉันยังจำได้ถึงครั้งแรกที่นั่งคนเดียวตอนตีสองทุ่ม มองแสงสว่างจากหน้าจอเหมือนแสงจันทร์บนผิ้วน้ำ ฉันไม่ได้มายังรางวัลใหญ่—ฉันมาเพื่อความเงียบ เกม “หนูทอง” ไม่ได้เกี่ยวข้องกับอัลกอริทึมหรือโอกาส—แต่มันคือจังหวะ การหมุนแต่ละครั้งดังเหมือนหนูเดินผ่านห้องโบราณ—ไม่ด้วยความโลภัย แต่ด้วยความเคารพ สัญลักษณ์ไม่ใช่เหรียญ—แต่เป็นเพลงกลอมจากวัฒนธรรมที่ฉันยังไม่เข้าใจจนกว่าจะหยุดเล่น ฉันเรียนรู้ว่าอัตราการชนะสูงไม่มอบประกันสันติภาพ—มันเปิดเผยความอดทน cash flow ของฉันไม่ได้วัดเป็น CNY—แต่วัดเป็นลมหายใจ ฉันเลือกเกมเสี่ยงตําๆ ก่อน: เพราะฉันต้องการฟังเสียงหัวใจของตัวเองอีกครั้ง “ถ้ำหยก” ไม่ใชแค่อารมณ์—มันคือแท่นบูชา ฉันเริ่มปล่อยโน๊ตประจำวัน: ‘คืนนี้อย่าปิดไฟ’ และเมื่อใด? การชนะมาอย่างเบามือ—not เป็นดอกไม้ไฟ—but เป็นระฆังลมหลังฝน ชุมชนไม่มีเชียร์สำหรับภาพหน้าจอ—they ส่งเสียงกลับ: ‘ฉันเห็นคุณ’ นี่ไม่ใช่องค์การพนัน—มันคือการระลึกใครคุณเมื่อไม่มีใครมองเห็น คุณ khôngต้องการหมุนเพิ่ม—you need more stillness