Naglaki ako sa Brooklyn, itinuloy ng magkakasamang ugat ng African at Irish, kung saan ang katahimikan ay parang awit. Sa daigdig ng digital na laro, natutunan ko na ang pagkabigo ay hindi paghuhuli—kundi paunang palakol ng tala. Bawat spin ay naghihintay ng ginto.

Naglalakbay ako ng pag-asa sa mga slot—hanggang sa isang gabi, natutunan kong ang tunay na yaman ay nasa katahimikan, hindi sa panalo. Ang bawat spin ay ritwal ng pagkilala.

Bilang isang mag-ina at psikologo na nagdidisen ng indie game, natuklasan kong ang kaligayahan ay nasa mga tahimik at sagrado na sandali sa pag-spin—hindi sa panalo. Ito ang aking pagpapagaling.

Isang nagtuturo sa pagkakaibigan ng street art at psikolohiya, ipinakikita nito na ang panalong hindi nagpapagaling—kundi ang katahimikan pagkatapos ng spin. Ito ay tungkol sa presensya, hindi sa halaga.